Voor Rianne Bröcker is het duidelijk: wijkverpleging is haar vak. Direct na haar afstuderen ging ze als wijkverpleegkundige aan de slag. Nadat ze later een tijd in een huisartsenpraktijk had gewerkt, begon het toch weer te kriebelen.
“Ik wilde die uitdaging weer. Het snelle schakelen, de diversiteit. Betrokken zijn bij de zorg in de thuissituatie van mensen. Met name ook bij zorg in de terminale fase. Ik heb korte tijd na elkaar allebei mijn ouders thuis verzorgd tot hun overlijden. Dat was voor mij de trigger om weer terug te gaan naar de wijkverpleging. Ik vind dat een levenseinde dezelfde liefde, zorg en aandacht mag krijgen als een geboorte. Dat er in de laatste levensfase ruimte mag zijn voor een lach en een traan. Dat is mijn drijfveer. De reden dat ik voor dit vak gekozen heb. Wat mij betreft heb ik gewoon de mooiste baan van de wereld.”
Samen“Ik werk nu als wijkverpleegkundige bij team Beuningen. Daarnaast ben ik voor wijkteam Ewijk de zorginhoudelijk verantwoordelijke. Ik doe de intake en stel samen met een verzorgende IG het zorgplan op. Zorginhoudelijke vraagstukken overlegt het team met mij. Ze weten dat ze altijd bij mij terecht kunnen. We gaan dan samen op zoek naar een oplossing. Vooral dat ‘samen’ vind ik heel belangrijk. Ik stimuleer mijn collega’s altijd om zoveel mogelijk zelf na te denken. Ik kan wel iets bedenken, maar het gaat erom waar de collega of cliënt zich het beste bij voelt.”
Gehoord en gezien“Dat sluit wat mij betreft ook wel aan bij hoe ZZG als werkgever is. Eigen initiatief wordt aangemoedigd en je krijgt de mogelijkheid om jezelf te ontplooien. Ik voel me hier gehoord en gezien. Wat ik zeg wordt op waarde geschat.
Bij ZZG zit ik op mijn plek. Het voelde vanaf het begin goed. Het begon met het feit dat ik na één dag al een reactie had op mijn sollicitatiebrief. En nadat ik was aangenomen kreeg ik een kaartje in de bus met ‘veel succes’. Dat is nog eens een warm welkom.”