Een medido is een elektronisch medicijnuitgifte apparaat, waar de medicijnrol (baxter) in wordt geplaatst. Op het tijdstip dat de cliënt medicijnen nodig heeft dan geeft het apparaat een geluidssignaal. De cliënt drukt dan op een knop en de medicatie wordt uitgegeven en geopend. Mocht de cliënt zijn medicatiezakje niet afscheuren van het apparaat dan gaat er een melding naar de zorgcentrale. De zorgcentrale stelt het wijkteam op de hoogte, die aan deze cliënt verbonden is. Op deze manier kunnen ouderen langer zelfstandig thuis wonen maar is er op de achtergrond toch een bepaalde ondersteuning als nodig is. Ook voor de mevrouw in het onderstaande verhaal is de medido een waardevol hulpmiddel.
Aanmelding
Via de zorgtrajectbegeleider krijg ik een aanmelding voor een nieuwe zorgvraag. Zij was betrokken bij een casus, waarbij men vermoedde dat ze dementie had. Maar na onderzoek bleek dat mevrouw geen dementie heeft, maar geheugenproblemen als gevolg van een herseninfarct.
De kinderen van mevrouw maakten zich grote zorgen om haar. Zij is pas sinds een paar maanden weduwe. Ze betwijfelen of hun moeder zich wel zelfstandig zou kunnen redden thuis. De echtgenoot deed en regelde veel en nu moet mevrouw dit zelf gaan doen. Mevrouw is in eerste instantie bij ons aangemeld voor ondersteuning bij de medicatie en wassen en aankleden. Ik heb contact opgenomen met de dochter om een afspraak te maken.
Intake
Ik bel aan en de dochter doet open. Mevrouw woont in vrijstaand huis en wat mij opviel is dat het er nog goed verzorgd uitzag. Niet rommelig of overvol. Mevrouw zit in een luie stoel bij een raam en kijkt mij vriendelijk aan. Ik stel mij voor en vertel aan haar en twee van haar kinderen die erbij zijn wat de reden van mijn bezoek is. Ik vraag aan mevrouw of zij mij wil vertellen wie zij is en wat er allemaal speelt in haar leven. Mevrouw staat direct op en zegt, “wacht even“. Ze komt terug met een papier en geeft dit aan mij. Ik vouw het open en zie als eerst een heel lijstje met ziektebeelden en aandoeningen die ze heeft gehad. Daarna staat beschreven wat mevrouw niet zelf kan. Dit briefje is handgeschreven. Ik kijk haar glimlachend aan en zeg, “U bent goed voorbereid”.
Samen bespreken wij wat wel goed gaat en waar zij hulp bij nodig heeft. Over het wassen is mw. heel direct en duidelijk: “dit kan ik nog zelf en daar heb ik geen hulp bij nodig”. De kinderen beamen dit. Ook zegt mevrouw de medicatie zelf te kunnen. Als ik navraag of zij wel eens medicatie vergeet, geeft mevrouw aan dat dit nooit gebeurt. Maar de kinderen vertellen mij, dat ze aan hun heeft vertelt dat ze het toch wel eens vergeet.
Hulpmiddel
Ik leg uit dat we haar hierbij op verschillende manieren kunnen ondersteunen. De optie die voor mij nu het meeste naar voren komt is de medido. Mevrouw is dan nog steeds zelfstandig in haar medicatie-inname, maar er is controle op de achtergrond. Vergeet mevrouw bijvoorbeeld een keer de medicatie te nemen vanuit de medido, dan krijgt onze zorgcentrale een seintje en wordt het team gebeld. Ik vertel daarbij dat het team de eerste twee weken mevrouw zal begeleiden in het gebruik van de medido. Vooral de dochter vindt dat fijn om te horen, omdat zij eerder van een andere organisatie ook over dit hulpmiddel had gehoord, maar niet over de begeleiding die eromheen zit. Ik leg uit dat de begeleiding in het begin juist noodzakelijk is om het hulpmiddel goed in te zetten. Hoe kan de cliënt anders met het apparaat leren omgaan?
Voor mevrouw en de kinderen is het erg fijn om te horen dat er controle is op de achtergrond. Ik sluit het gesprek af met de belofte dat ik de volgende dag de benodigde formulieren zal brengen zodat ik de aanvraag voor de medido kan verwerken.
Geschreven door Tanja de Vos, wijkverpleegkundige West Maas en Waal en ambassadeur voor de wijkverpleegkundigen V&VN.
