Marcella Hendriks werkt al 20 jaar met veel plezier in de wijk bij ZZG. Haar drijfveer? Dat mensen zolang mogelijk thuis kunnen blijven wonen.
Met een diploma in de zorg op zak, ging Marcella eerst aan de slag bij… Philips. “Ik wilde even wat anders”. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Zo kwam Marcella als helpende terecht bij ZZG en groeide ze door tot verzorgende IG. “Ik heb in verschillende wijken gewerkt, maar zit nu helemaal op mijn plek bij team Voorstad. Biezen en Wolfskuil zijn voor mij de leukste wijken die er zijn. De mensen zijn lekker recht voor z’n raap.”
Elke dag is anders“Mijn voorkeur is altijd uitgegaan naar de wijk. Ik vind het mooi dat ik eraan kan bijdragen dat mensen zolang mogelijk thuis kunnen wonen. Met een beetje hulp van mij en m’n collega’s. Zonder dat ze het gevoel hebben dat ze afhankelijk zijn. Ik denk wel eens na over als ik later zelf oud ben. Hoe zou het dan zijn om zorg te ontvangen? Wat vind ik daarin belangrijk? Het antwoord: dat iemand kennis en kunde heeft en mij vertrouwen geeft. Werken in de wijk is elke dag anders. Wat tref je aan als je op de bel drukt? Wat kun je zelf doen? Waarvoor heb je anderen nodig? Je probeert samen een oplossing te bedenken. Het blijft een leuke uitdaging. Het enige wat ik minder leuk vind is de administratie. Ik sta het liefst zoveel mogelijk aan het bed.
Ook gewoon mensIn de 20 jaar dat ze bij ZZG werkt heeft Marcella al van alles meegemaakt. Maar één cliënt in het bijzonder zal haar altijd bijblijven. “Mevrouw had copd in de laatste fase. Nadat ze werd opgenomen in het ziekenhuis belde ik nog elke week met haar. Op een dag zei ze “volgende week ben ik er niet meer”. Mevrouw had ervoor gekozen om euthanasie te laten uitvoeren. Ik ben toen nog één keer bij haar op bezoek gegaan om afscheid te nemen. Dat was best heftig. Naast zorgprofessional ben je natuurlijk ook gewoon mens. Je kunt niet altijd je emoties uitschakelen.”
ToekomstMarcella heeft het gewoon naar haar zin bij ZZG. “Ik vind de organisatie top voor haar medewerkers. Ze denken aan je. Met kleine attenties, of met woorden. Dat voelt goed. Ze hebben me destijd de kans geboden om 3IG’er te worden en ik ben nu ook werkbegeleider. Ik vind het heel leuk om op die manier mijn passie en gedrevenheid door te geven aan leerlingen die misschien later wel aan mijn eigen bed staan. Wellicht wil ik in de toekomst mijn werk in de wijk wel combineren met een functie als praktijkbelegeleider. Het is altijd goed om verder te kijken. Maar ik zou nooit helemaal uit de wijk weg willen. Het is ten slotte de mooiste baan die er is. Op naar de volgende 5 jaar!”
Ben jij verzorgende IG en ook op zoek naar uitdaging en afwisseling?