“Achter iedere voordeur schuilt een andere situatie en een menselijk verhaal. Dat maakt werken in een team in de wijkverpleging zo bijzonder”, zegt verzorgende 3IG Loes van Koolwijk, wijkverpleging Beuningen-Weurt. Zij laat zien wat haar werk in de wijk inhoudt.
7.00 uur.“Ik begin mijn werkdag thuis op mijn laptop met het lezen van de laatste informatie over de cliënten. Daarna ga ik op pad. Werken in de wijkverpleging geeft vrijheid en energie. Onderweg in de auto vraag ik me af hoe het vandaag met elke cliënt gaat. Er zit meer achter een bezoek dan het uitvoeren van een zorgplan. Het draait ook om de sociale aspecten, het observeren en stimuleren.”
7.30 uur. “Ik start de dienst altijd met het bezoeken van cliënten die bijvoorbeeld insuline moeten spuiten, op tijd in het ziekenhuis moeten zijn, of bedlegerig zijn. Deze ochtend heb ik twee cliënten die vroeg geholpen willen worden. Ik kijk en vraag altijd eerst wat iemand zelf kan. Dat is belangrijk. Zelfredzaamheid is een groot goed. Eén van de cliënten is licht dementerend en heeft extra hulp nodig bij het zelf spuiten van de insuline. Bij het wegen zie ik dat hij in gewicht is toegenomen. Mijn ervaring heeft me geleerd niet zomaar gegevens klakkeloos aan te nemen. Doorvragen en verder denken is de basis voor goede zorgverlening. “
9.30 uur. “Ik bezoek een cliënt met dwangmatig gedrag. Het is belangrijk om vooral structuur en rust te brengen. Op tijd komen heeft veel effect. Ik ken deze meneer goed en weet dat mijn stemming invloed op hem heeft. Ik heb dan ook gezorgd dat ik mijn hoofd heb leeggemaakt om er volledig voor hem te zijn. Ik ga niet met hem in discussie omdat ik weet dat dat geen zin heeft. Soms moet je dat accepteren. De cliënt heeft zelf de regie. Daar word ik blij van. Ik ben gek op eigenwijze mensen! Mensen in hun waarde laten, daar draait het om. We hebben wel eens samen gedanst op muziek en tranen met tuiten gelachen.”
10.00 uur. “Bij de volgende cliënt merk ik direct haar verwarde gedrag op. Ik ken haar al acht jaar en zie dat dingen niet in orde zijn. Maar wat is het dat ik zie? Wat kan zij mij zelf vertellen? Het is een puzzel, waar ik de tijd voor neem. Ik ben voor haar op dit moment haar veiligheid en ze vertrouwt op me. Ik bel met een collega voor overleg. Ik werk zelfstandig, maar kan altijd terugvallen op mijn collega’s uit mijn team. We besluiten externe hulp in te schakelen. Ik blijf bij de cliënt en dat stelt haar gerust.”
11.30 uur. “Ik ben wat meer tijd kwijt geweest bij mijn vorige cliënt. Om 11.30 uur bezoek ik een cliënt die stervende is. Ik heb haar lange tijd verzorgd en loop nu binnen om te kijken hoe het gaat en of ik hulp kan bieden aan het verpleegkundig team. Deze collega’s doen fantastisch werk. Zij ondersteunen de cliënt en haar familie en maken alles zo comfortabel mogelijk. Ik weet dat de cliënt in goede handen is en dat doet me goed. In gedachten neem ik afscheid van haar. Ik weet niet of ik haar nog terug zal zien.”
12.00 uur. “De zorgtaken zitten er voor deze dagdienst op. Maar het werk nog niet. Tot mijn volgende afspraak werk ik de zorgdossiers bij en heb ik een teamoverleg in mijn agenda staan.”
15.00 uur. “Ik ben ook leerlingbegeleider en houd een kennismakingsgesprek met een zij-instromer. Zij heeft zich op latere leeftijd laten omscholen. Zelf ben ik ook als zij-instromer in de wijkverpleging terecht gekomen en daar heb ik nog geen dag spijt van gehad. Focussen op de mens achter het ziektebeeld, dat is in mijn werk de uitdaging. De zorg voor elke cliënt is een unieke puzzel. Het is mijn taak de stukjes op de juiste plaats te krijgen. Elke dag weer.”
Ben jij verzorgende IG en ook op zoek naar die afwisseling in je werk?