Nieuws

[vraag] Hey Jordy. Leuk dat je met deze podcast mee wilt doen. Van harte welkom. Ik zag een mooi enthousiast verhaal van jou op LinkedIn en daarom heb ik je uitgenodigd. Want er is iets bijzonders met jou. Vertel even wie je bent.

[antwoord]  Ik ben Jordy, 28  jaar en kom van oorsprong uit Groesbeek.  Twee en een half jaar geleden ben ik naar Doesburg verhuisd. Ik heb vier jaar bij ZZG gewerkt en vorig jaar heb ik ZZG verlaten, maar inmiddels ben ik weer terug.

Weggaan uit de zorg en weer terugkomen

[vraag] Dat vond ik echt een kippenvel momentje, toen ik dat hoorde. En je hoort het vaker tegenwoordig dat mensen  vertrekken bij een zorgenorganisatie. Dat zij de zorg helemaal verlaten of bij een andere zorgorganisatie gaan werken. Maar we zien bij ZZG ook wel veel dat mensen zich daarna weer melden omdat ze ons missen én het werken met cliënten missen en weer terug willen komen. Jij bent daar dus een mooi voorbeeld van, dus ik ben echt nieuwsgierig naar jouw verhaal.

Volgens mij heb jij in aanloop naar jouw verzorgende rol heel veel dingen geprobeerd en gedaan. Het is een zoekproces geweest. Kan je daar wat meer over zeggen?

Wat wil ik worden? Ik wilde niet de zorg in

[antwoord]  Ik heb de middelbare school op de Groenschool gedaan, met het idee dat ik iets met dieren en tuin, dat soort dingen, wou.  Maar op de Groenschool kwam ik erachter dat dat niet iets voor mij was. Ik wilde meer de creatieve kant op. Ik heb een beroepskeuzetest gedaan en daar kwam uit dat ik interieuradviseur wou worden. Omdat ik niet meteen op het niveau van interieuradviseur kon beginnen, heb ik de etalateursopleiding gedaan. Die heb ik ook afgemaakt.

Door middel van mijn stages kwam ik erachter dat de opleiding interieuradviseur nog niet bij mij paste op dat moment. Het was crisis, de opleidingen waren pittig en je kreeg moeilijker en baan. Ik kwam er door de stage achter dat ik beter naar Amsterdam kon verhuizen of daar ergens in die regio, omdat daar gewoon meer banen waren.

Nou ik was nog jong en wilde niet van huis weg . Toen ben ik eerst als etalateur gaan werken 2 jaar en daarna heb ik de opleiding 'Bedrijfsadministratie' gedaan. Ik dacht 'ik ga een hele andere tak doen, heel iets anders'. Maar ook dat vond ik niet leuk  Daar ben ik na een jaar weer mee gestopt. Mijn moeder zei toen 'jij moet de zorg in gaan'.

[vraag] En daar had ik zelf nog niet eerder over nagedacht?

[antwoord] Nee, want ik was vies van de zorg. Ik wou dat niet, mensen aanraken vond ik vies en ik dacht 'Nee, dat past helemaal niet bij mij, ik voel me helemaal geen zorgend persoon'.  En toen kwam de vacature voorbij voor BBL bij kalorama en daar heb ik toen op gesolliciteerd. Toen ben ik aangenomen en daardoor ben ik in de zorg beland .

Vooroordelen over werken in de zorg 'vies'

[vraag] Oh oké en hoe was dat dan? Want het zijn nogal wat vooroordelen hè, 'vies', 'dat wil ik niet', en 'dat past niet bij mij'. Maar ja, je moet het ook ervaren natuurlijk. Hoe was dat?

[antwoord] Nou ik dacht ik spring in het diepe. Ik laat het op me afkomen. ik ken de mensen wel die in de zorg werken. Mijn moeder werkt ook in de zorg. En het viel ontzettend mee.

[vraag] Viel het alleen mee? Of wat ervaarde je?

[antwoord] Het zorgen viel me 100% mee, het lichamelijke zorgen bedoel ik dan.  Omdat ik er ook meer met de gedachte in ben gegaan met dat ik mensen wou helpen die het zelf niet meer konden. Met die gedachte in mijn hoofd, viel het 100% mee. Wat me niet meeviel is om te zien dat mensen echt zorg nodig hebben. Dat lees je wel, je hoort het wel maar nu zie je het zelf. Dat was in het begin heel pittig.

[vraag] Kun je een voorbeeld noemen?

[antwoord] Mijn eerste jaar was somatiek, dus mensen waren halfzijdig verlamd of kunnen niet meer praten of iemand heeft een dwarslaesie of iets anders lichamelijks. Dan kunnen ze zelf niet meer uit de voeten komen en zijn dus afhankelijk van ons en heel erg gebonden aan hun kamer of aan de zorg. Ze kunnen  niet meer zomaar zelf dingen ondernemen of beslissen.

[vraag] En wat deed dat met je?

Mijn gevoel wordt geraakt door het werken in de zorg

[antwoord] Ik wil niet echt zeggen dat ik er een soort van verdrietig van werd ofzo, maar het raakte mijn gevoel wel.

[vraag] Je werd je er op dat moment misschien wel heel bewust van?

[antwoord] Ja, heel bewust. En dan dat stukje 'vieze zorg' zeg maar, dat was ook compleet verdwenen. Dat is eigenlijk ondergeschikt. Het is helemaal niet zo belangrijk. Want je ziet dat mensen er de baat bij hebben dat ze daar mee geholpen zijn en dat geef je zoveel voldoening.

[vraag] Dus die voldoening die vond je, waar je dat in bedrijfsadministratie en in etalagewerk niet vond?

[antwoord] Ja daar was dat inderdaad een stuk minder.

[vraag] Want je werkte ook voor het eerst echt met mensen die hulp nodig hadden natuurlijk?

[antwoord] Bij de andere banen draait het alleen maar om geld en hier draait het echt om de mensen en daardoor kwam ik er wel achter dat dit echt wel meer mijn ding was.

[vraag] Want dat past dus eigenlijk heel goed bij je?

[antwoord] Ja, absoluut.

[vraag] Oké en toen heb je de overstap op een gegeven moment gemaakt naar ZZG?

[antwoord] Ja mijn eerste heb ik gedaan bij somatiek, daarna heb ik twee jaar met PG gewerkt, maar ik had het totaal niet naar mijn zin bij de andere organisatie. En in mijn examenjaar toen dacht ik, 'ja, nu is het klaar. Ik ga ergens anders solliciteren.

Mijn draai gevonden bij ZZG zorggroep

Toen zag ik een vacature voorbijkomen van ZZG bij de Kloostertuin, een verzorgende 3 IG functie en ik dacht 'Daar ga ik op solliciteren, met de vraag of ik mijn opleiding mag afmaken.' Dat kon en dat mocht. Toen hoefde ik nog maar twee maanden opleiding te doen, vier examens, en die heb ik allemaal gehaald. Toen kon ik meteen in dienst blijven.

[vraag] En dat is jouw beter bevallen? Waar lag dat verschil?

[antwoord] Ja. In het kleinschalig wonen. Toen ik bij ZZG kwam werken was daar kleinschalig wonen. We hadden acht bewoners, dus veel meer aandacht voor de mensen maar ook de hele sfeer. Ik had het idee dat ZZG meer naar me luisterde dan dat gebeurde bij mijn vorige werkgever. En ja, ik kwam meteen in een warm bad terecht. Ook qua collega's, bewoners en het klopt.

[vraag] Dus daar voelde je je goed. Je werkt op een woonlocatie hè?

[antwoord] Ja, de Kloostertuin in Groesbeek.

[vraag] Ondanks dat je een warm bad had, fijne collega's, een kleine groep bewoners, ging het toch uiteindelijk kriebelen want je bent wel weer vertrokken. Na hoeveel tijd was dat?

[antwoord] Na 4 jaar

Op zoek naar een andere baan, niet aan het bed

[vraag] Oké, nou dat is een behoorlijk tijd. Voor een jong iemand is 4 jaar werken natuurlijk ook best al een hele tijd?

[antwoord] Ja, al een hele tijd. Maar 2 jaar geleden was ik verhuisd naar Doesburg en ik heb 2 jaar lang zitten denken van 'Moet ik niet dichter bij huis gaan werken? Overal kun je werken in de zorg tegenwoordig, er zijn zoveel vragen naar personeel.

Maar net wat ik zei;  ik heb een leuk team, ik heb leuke bewoners, ik kon goed met de locatiemanager en teamcoach, alles was fijn, alles klopte. Dus ja, dat wilde ik ook niet zomaar verlaten. Na anderhalf jaar toen dacht ik 'Nee, nou is de maat vol. Ik moet echt dichter bij huis gaan werken. Het is van de zotte dat ik drie kwartier heen en drie kwartier terug rijd iedere dag. Als ik dan ergens anders ga werken, dan wil ik ook niet meer in de zorg werken.'

[vraag] Waarom dan? Waarom was dat?

[antwoord] Ja, ik dacht 'Dan is het misschien weer tijd voor iets nieuws.' Ik wilde wel iets voor de zorg betekenen als ik ergens anders ging werken,  om ook ervaring op te doen, vanuit andere ogen te kijken, Maar ik dacht, ik ga niet meer aan het bed staan.

[vraag] En hoe verklaar je dat? Want je geeft toch aan dat alles eigenlijk klopt en toch... Wat is dat?

Werk en privé

[antwoord] Ik denk toch het stukje werk en privé. Wat gaat voor? Gaat m'n werk voor, zeg maar; mijn leuke baan, alles wat klopt zeg maar. Óf gaat meer mijn privé voor zodat ik dichter bij huis ben..

[vraag] Maar ook ook het stukje 'ik ga niet meer aan het bed staan'. Want dat is wel iets essentieels, die beslissing.

[antwoord] Ik heb er niet heel bewust over nagedacht, maar het is misschien ook het stukje dat ik het ergens anders niet meer zo naar mijn zin zou krijgen aan het bed als op de Kloostertuin. Dat ik altijd dat stukje zou missen hè.. Ze zeggen, 'Je kunt het overal leuk maken' maar voor mijn gevoel kon dat niet of zo.

[vraag] Het kon dus niet beter dan dat?

[antwoord] Ja precies

[vraag] Je hebt een uitstap gemaakt, zorggerelateerd. Want waar ben je toen heengegaan?

Werken buiten de directe zorg?

[antwoord] Ik ben naar Medipoint gegaan dat is een uitleenservice voor hulpmiddelen. Daar kwam ik terecht door een loopbaancoach van ZZG. Daar had ik gesprekken mee gehad. Mijn idee om daar te gaan werken was omdat ik toch iets kon betekenen voor de zorg want hulpmiddelen zijn heel belangrijk in de zorg, maar ik hoefde dan niet de directe zorgverlening uit te oefenen.

Ondersteuning en begeleiding van ZZG zorggroep

[vraag] Wel mooi, want je hebt het over een loopbaancoach en hoe is dat  in werking gegaan? Want dat kon dus, jij kreeg de kans om zo iemand in te schakelen?

[antwoord] Ik was heel open naar mijn locatiemanager toe, dat is ook onze teamcoach op de Kloostertuin. Twee jaar lang had ik al gesprekken met haar over 'Is het niet beter als ik dichterbij huis ga werken?' En toen, na die anderhalf jaar, toen gaf Wilma aan ZZG heeft een loopbaancoach, kan ik jou ook met haar in gesprek brengen? Maar mijn voorwaarde was wel dat ik dan niet binnen ZZG hoefde blijven werken, want anders zou dat nog geen zin hebben.

En ze zei 'Nee, ze is volledig onafhankelijk, ga maar met haar in gesprek om te kijken wat er uitkomt en zie dan verder.' Dus ik kon ook vrij snel bij haar terecht. Hele fijne gesprekken mee gehad. En op een gegeven moment moest ik zelf vacatures gaan zoeken waarvan ik dacht dat ze bij me pasten. Nou en al vrij snel kwam Medipoint naar voren en toen dacht ik 'Ja, dit is wat ik zoek'. Maar toch niet.

Ik miste het er zijn voor de mensen

[vraag] Maar toch niet nee? Wat miste je?

[antwoord] Het er zijn voor de mensen.

[vraag] Ja, dat je direct van betekenis bent eigenlijk, één op één?

[antwoord] Ja, dat. Ik merkte ook vrij snel dat Medipoint een commercieel bedrijf was, ja toch wel, ondanks dat het iets voor de zorg betekent. Ik kreeg niet meer het gevoel dat ik iets voor de mensen kon betekenen maar dat ik echt bezig was om centen binnen te halen voor het bedrijf. En dat is ook helemaal prima. Maar ja, ik voelde me daar niet prettig bij.

[vraag] Nee, want juist die waarde, dat je iets voor iemand anders kon betekenen, dat had je juist als zo fijn ervaren?

Weer terug in de zorg en bij ZZG

[antwoord] Ja absoluut. Na 4 maanden ongeveer toen belde ik Wilma op 'Mag ik alsjeblieft terugkomen?' en ze zei 'Kom maar op gesprek'

[vraag] Dus dat was je oude teamcoach/manager van de Kloostertuin weer. Dus daar ben je weer op gesprek gegaan?

[antwoord] Ja, toen ben ik op gesprek gegaan en toen zei ze al vrij snel 'Ik heb geen plek voor je'. Ja en toen baalde ik wel echt heel erg. Ze vroeg, wil je echt binnen ZZG gaan werken of zeg je dan toch nu er geen plek is; 'Ik ga dichter bij huis werken'?

Maar omdat ik zo'n fijn gevoel heb bij ZZG en misschien ook het stukje Groesbeek wat ik had omdat ik er vandaan kom maar niet meer woon, dat ik me daar toch ook veilig bij voelde, dat ik toch heel graag terug naar ZZG wilde.

Toen bood ze ook aan om op een andere locatie te werken buiten Groesbeek maar toen zei ik dat ik echt in Groesbeek wilde gaan werken. Toen kwam ze aan met de Eikenhorst.

[vraag] En daar ben je dus weer begonnen bij ZZG?

[antwoord] Ja, ik heb toen een avond meegelopen en het voelde ook heel vertrouwd. En toen dacht ik 'ja, dat is wel weer de plek waar ik wil gaan beginnen. 

[vraag] Maar inmiddels hoor ik dat je net weer een dag bij de Eikenhorst weg bent gegaan hè?

[antwoord] Ja, want op een gegeven moment belde Wilma weer 'ik heb misschien weer een plek voor je op de Kloostertuin want er komt misschien een ruil.' Dus er heeft een ruil plaatsgevonden.

[vraag] Dus een collega van de Kloostertuin wilde wel naar de Eikenhorst, zodat jij weer op je oude plek terecht kon?

[antwoord] En ja daar ben ik gisteren weer begonnen. Ja het was echt weer als vanouds,  alsof ik er eergisteren was weggegaan.

[vraag] En de mensen herkende jou nog?

Vertrouwd en fijn

[antwoord] Ja bewoners herkenden me nog, dus dat was heel leuk. Bijna alle bewoners waren er nog. Collega's waren nog hetzelfde dus het voelde echt heel vertrouwd. Ja, dat was echt heel fijn.

[vraag] Ik vind het gewoon echt heel mooi verhaal. Hopen dat je het tenminste weer vier jaar volhoudt. Dat zou helemaal mooi zijn. Het doet wel veel met mensen om  in de zorg te werken en die correctie te hebben, hè?

[antwoord] Ja absoluut. Maar ik heb ook heel veel geleerd van de afgelopen periode, dus het is allemaal mooi meegenomen. Ik heb er ook helemaal geen spijt van. Want alle ervaringen heb ik nu weer meegenomen naar de Kloostertuin. Dus het zijn allemaal wijze lessen geweest.

[vraag] Hoe kijk je aan tegen ZZG als werkgever?

Er wordt naar mij geluisterd

[antwoord] Ik heb het idee dat ZZG echt naar me luistert. Dat ik van ZZG kan krijgen wat ik nodig heb om prettig te kunnen werken. Misschien dat het ook komt door de locatiemanager, daar heb ik altijd een hele fijne band mee gehad. Ik kon heel open naar haar zijn als er iets was, privé of als er iets was op het werk, bood ze me echt de hulp aan die ik nodig had.

En aan de andere kant laat ZZG ons als team ook weer heel vrij. Dus we kunnen zelf ook groeien als team. We hebben ook heel veel inbreng en als we er samen niet uitkomen dan hebben we altijd hele fijne mensen achter de hand om dan toch de goede kant op te gaan.

[vraag] De organisatie is natuurlijk ook niet iets abstracts. Dat zijn gewoon de mensen die er werken en fijn als je daar een goed bij voelt en je thuis bij voelt.

[antwoord] Ja klopt. En het idee dat ik bij ZZG ook zou kunnen doorgroeien als ik dat zou willen, het is niet van 'Nou dit is het, hier blijft het bij'

[vraag] ZZG is zo groot natuurlijk. Als je dat zou willen kun je heel veel kanten op. Daar zijn natuurlijk wel mogelijkheden. Kan je ook nog iets zeggen over - ben ik ook al nieuwsgierig naar - situaties die je hebt gehad met cliënten waarvan je echt denkt 'Ja en daarom doe ik wat ik doe, dat maakt mijn dag mooi'?

De kleine dingen

[antwoord] De kleine dingen maken het denk ik. En dan bedoel ik meer - in een zorg moet je ook heel veel hè. Dus er zijn heel veel afspraken waar je aan moet houden. Er zijn ook heel veel regels, ook  in het zorgplan zijn heel veel regels opgesteld - maar ik denk, de kleine dingen die je daarnaast kan doen, ook al is het maar even naast iemand zitten of iets lekkers brengen of samen muziek luisteren. Dat zijn wel echt de dingen die ik heel mooi vind. En vooral - ik werk nu ook op PG, dus met mensen met dementie - die genieten daar extra van én dat vind ik heel mooi.

[vraag] Dat voel je ook terug? Of dat krijg je ook terug?

[antwoord] Ja, dat is echt de voldoening die ik uit mijn werk haal.  Die lach op iemands gezicht, dat stukje erkenning ergens, ja dat doet me wel heel veel. Ik hoop dat ze het op een gegeven moment bij je herkennen. Dus als je dat vaker doet... ik lak bijvoorbeeld bij een mevrouw heel vaak de nagels, en op een gegeven moment kwam ze al naar me toe en vroeg 'Wil je mijn nagels lakken?'

Dat vind ik dan wel iets heel moois. Dat ze je daar in herkennen en daarvoor ook echt specifiek naar mij  komen. Ja ik dat geeft mij heel veel voldoening.

[afsluiting] Ik vond het echt een heel leuk gesprek, leuk om jouw eigen verhaal te horen en de achtergrond daarvan. -  Jordy: Ja, ik vond het ook heel leuk om te delen. - Leuk dat je dat wilde, dankjewel Jordy en ik wens je dus heel veel succes en heel lang plezier bij ZZG.