[vraag] Welkom Roos, zou jij je willen voorstellen?
[antwoord] Ik ben Roos van de Rijdt en ik woon in Nijmegen. Ik werk als verpleegkundige binnen team technische verpleging, nu sinds 2 jaar, binnen ZZG.
[vraag] Het team technische verpleging, is een bijzonder team volgens mij. Bestaat het nog niet zo lang?
[antwoord] Het bestaat al wel lang maar het is niet zo heel bekend binnen de organisatie. Goed dus dat we daar nu aandacht aan besteden.
[vraag] Hoe ben je bij het team technische verpleging terecht gekomen?
[antwoord] Ik ben opgeleid in het ziekenhuis. Daar heb ik op de acute zorg gewerkt, Op de spoedeisende hulp ben ik begonnen, daarna naar de IC gegaan. Vrij technisch en hectisch allemaal. Ontzettend leuk. Op een gegeven moment merkte ik wel dat het te technisch werd en dat ik een beetje de mens achter de patiënt kwijtraakte.
Dus toen ben ik gaan kijken naar wat er eigenlijk nog meer mogelijk is. En kwam ik op deze vacature. Daarover was ik heel enthousiast en dus direct gesolliciteerd. Het is inderdaad een goede aanvulling op wat ik deed, met de dingen die ik in het ziekenhuis miste.
Technisch verpleegkundige - wat we doen
Wij doen verpleeg technische handelingen bij mensen thuis. Vaak gaat het om handelingen die normaal gesproken in het ziekenhuis plaatsvinden. Veel rondom infusiezorg, antibiotica langdurig via een infuus, soms voeding via een infuus. Mensen met een longdrain of chemotherapie.
Dan krijgen mensen in het ziekenhuis een kuur en daarna gaan ze naar huis met een infuus. Afhankelijk van de inlooptijd wordt er met ons een afspraak gemaakt wanneer wij de cliënt thuis kunnen afsluiten. Dat geeft mensen ook gewoon heel veel vrijheid om eerder naar huis te kunnen en thuis de chemo te kunnen krijgen.
Dialyse doen we ook thuis. Mensen die een PD, dat is een buikspoeling, een katheter in de buik hebben waarover dan gedialyseerd wordt. Dat gaat via machine dat doen mensen dan 's nachts. Die sluiten ze zelf 's nachts aan of 's avonds voor ze naar bed gaan en 's morgens koppelen ze zich weer af.
Als mensen dat niet zelf kunnen dan doen wij dat. Dan komen wij ze aankoppelen en afkoppelen. Als mensen het wel zelf kunnen maar ze kunnen niet zelf overweg met de machine om die helemaal op te bouwen - dat kost best wel wat kracht ook nog - dan gaan wij dat overdag een keer doen bij die mensen. Dan bouwen we de machine op zodat hij weer klaar staat voor gebruik voor de volgende nacht.
Samenwerking binnen het zorgnetwerk
[vraag] Heb je naast de samenwerking met de ziekenhuizen, deze ook nog met andere partijen?
[antwoord] Vooral met de ziekenhuizen eigenlijk. De specialist in het ziekenhuis is eigenlijk meestal onze opdrachtgever. In de reguliere teams is dat vaak de huisarts. Maar bij ons is het meestal de specialist in het ziekenhuis waar we de lijntjes mee hebben.
[vraag] In het ziekenhuis deed jij soortgelijk werk, maar zeg je 'daar was ik eigenlijk de mens een beetje kwijt'. Hoe bedoel je dat?
[antwoord] Dat was vooral op de Intensive Care. Daar werk je veel met mensen die langdurig op de IC aan de beademing liggen. Daardoor is de communicatie moeilijk. Bovendien zijn mensen in het ziekenhuis, patiënt. Als je bij mensen thuis komt dan kom jij als gast bij de mensen. Je ziet dan ook wie de persoon is en dat is altijd heel leuk. Dat geeft hele leuke gesprekken en dan kun je mensen ook op een hele andere manier benaderen en begeleiden. Dat vind ik heel mooi .
Verpleegkundige worden
[vraag] Wilde je altijd al verpleegkundige of technisch verpleegkundige worden vroeger?
[antwoord] Ja, verpleegkundige inderdaad. Dat zit denk ik wel een beetje een bloed. Mijn moeder is ook verpleegkundige en mijn zus heeft ook de HBO-V gedaan.
Ik vond eigenlijk heel veel dingen leuk maar uiteindelijk kwam ik toch bij verpleegkunde uit. Daar kun je ook alle kanten mee op en het was ook mijn voorbeeld. Ik heb er ook nooit spijt van gehad. Ik denk dat ik hier op mijn plek zit in de zorg.
[vraag] Wat geeft jou het gevoel dat je goed op je plek zit?
[antwoord] Het gevoel dat je echt iets kunt betekenen voor mensen, dat je echt iets kunt bijdragen. Dat je mensen kunt ondersteunen en helpen. Dat vind ik heel fijn.
Nu in de wijkverpleging werk, merk ik dat het heel fijn is dat mensen de behandeling thuis kunnen krijgen in plaats van in het ziekenhuis. Dat geeft mensen een stukje vrijheid terug en het is heel fijn om daar onderdeel van te zijn. Om mensen daarbij te kunnen ondersteunen, dat voor mensen te kunnen betekenen.
Het verschil tussen thuis en het ziekenhuis, vind ik ook dat je thuis heel flexibel moet zijn. In het ziekenhuis heb je eigenlijk alles voorhanden en thuis moet je doen met wat er op dat moment aanwezig is. Soms moet je daarom ook creatief zijn. Je bent op een hele andere manier verantwoordelijk voor de zorg die je levert want je staat er alleen voor. Je moet zelf beslissingen durven nemen en soms, als het nodig is, met een arts overleggen. Zorgen dat de juiste materialen aanwezig zijn en dat alles goed op orde is. Dat is een extra uitdaging.
Technisch verpleegkundige, wat je dan een goed gevoel geeft
[vraag] Kun jij een situatie noemen bij cliënten thuis waarvan je een goed gevoel kreeg door jouw werk, zonder dat je natuurlijk namen hoeft te noemen?
[antwoord] Een situatie waar ik aan moet denken is een oudere cliënt die nog op hoge leeftijd zelfstandig thuiswoont en voor wie ik heel veel respect en bewondering heb. Ze gaat nog op de fiets boodschappen doen.
[vraag] Hoe oud is ze?
[antwoord] Ze is achter in de 90. Dat alleen al vind ik heel bijzonder. In het weekend gaat ze altijd naar haar broer toe. Hij woont ook in het werkgebied van ZZG. Wij gaan dan altijd de zorg verlenen bij haar broer. We moeten er dan altijd voor zorgen dat de juiste benodigdheden er zijn.
Op een gegeven moment belde zij een beetje in paniek op omdat er geen spullen waren. Hoe moet dat nou? Daar was zij wel behoorlijk van overstuur. Nou goed, dan brengen we een extra huisbezoek, gaan we er even naartoe en dan gaan we de spullen daar alsnog klaarleggen. Dan zie je de opluchting en de ontspanning en dankbaarheid bij haar. Dat geeft mij dan weer een heel goed gevoel. Dat je toch haar dag goed hebt gemaakt en haar kunt geruststellen met iets heel kleins. Dat vind ik heel fijn.
Soms komt het voor dat mensen net thuis zijn en een vraag hebben of onzeker zijn. Ze komen toch vanuit het ziekenhuis waar veel zorg was en zijn dan ineens thuis waar niet direct zorg en toezicht is. Als mensen ons dan bellen dan staan we ze altijd te woord en kunnen we ook altijd een moment inplannen dat we naar hen toe gaan en dat geeft mensen vaak een heel goed gevoel.
Dan kunnen we hen geruststellen en dan zien we ze vaak ook een beetje ontspannen. Daardoor krijgen zij het gevoel dat ze in goede handen zijn . Al zijn wij er niet continu, op de achtergrond zijn we altijd aanwezig en zijn we bij hen als dat nodig is.
Tijd voor cliënten
[vraag] Heb je als technisch verpleegkundige de tijd voor cliënten?
[antwoord] Over het algemeen, als ik bij iemand ben, dan heb ik daar ook echt de rust en de tijd voor. Meestal hebben we ook niet veel telefoontjes tussendoor, omdat we altijd iemand op kantoor hebben - één van de collega's heeft die dag kantoordienst dus die vangt de meeste telefoontjes op. Dat is heel fijn.
Wat je vaak wel merkt is dat mensen graag echt met je in gesprek willen en dan is het soms wel lastig om je goed te focussen op het werk waar je mee bezig bent. Soms moet ik echt zeggen dat ik me even moet concentreren, zodat ik niet te veel afgeleid word.
Dat kan ook komen door huisgenoten, of door wat er in huis ook gebeurt. Vooral als je bij een gezin komt of als er huisdieren aanwezig zijn. Dat kan ook de nodige onrust geven.
[vraag] Wat zou jij zeggen dat het mooiste is van het vak wat je nu doet?
[antwoord] Het mooiste vind ik toch wel dat je mensen in hun eigen omgeving de zorg kan bieden die zij anders in het ziekenhuis hadden moeten krijgen. Dat je daarmee het leven voor hen wat comfortabele kan maken.
Ontwikkeling binnen je vak als technisch verpleegkundige
[vraag] De techniek staat natuurlijk niet stil. Ik kan me voorstellen dat jullie team bij uitstek een ontwikkelteam is, waarin je continu aan het ontwikkelen bent. Ben jij ook bezig met verdere ontwikkeling binnen je vakgebied?
[antwoord] We staan zeker niet stil. Het vak 'technische thuiszorg' bestaat al een tijdje maar het is nog niet zo heel erg bekend. Je merkt dat ieder organisatie nog een beetje zelf aan het zoeken is. Er is tegenwoordig wel een post HBO opleiding, om opgeleid te worden tot 'technisch thuiszorg verpleegkundige'. Dat is een hele goede ontwikkeling, denk ik.
Verder merken we in de praktijk dat er steeds nieuwe vraag komt naar de zorg die wij leveren. Sinds kort verlenen we zorg aan zwangere vrouwen. Cliënten die kampen met zwangerschapsbraken. Zij zijn dan op een gegeven moment uitgedroogd en hebben een infuus nodig met vitaminen. Normaal gesproken zouden zij daarvoor in het ziekenhuis opgenomen worden maar nu kan dat poliklinisch door ons thuis gedaan worden.
Ook wel een heel bijzondere vorm om op te zetten. Vanaf nul beginnen met het opbouwen van de contacten met de ziekenhuizen, en op basis daarvan uiteindelijk die zorg te gaan opbouwen. Daar zijn we nu mee begonnen. En je leert steeds meer bij over hoe je dit zo optimaal mogelijk kan doen. Zo is er eigenlijk steeds meer zorg waarvan het ziekenhuis zegt 'dat kan ook wel thuis' en waarvan wij ook zeggen 'nou kom maar op, dat willen we wel aangaan'.
[vraag] Ben je daarvoor dan veel aan het reizen?
[antwoord] We hebben best wel veel reistijd. Veel meer dan de reguliere wijkverpleging teams. De reguliere teams werken natuurlijk in een bepaalde wijk, en wij werken over het hele ZZG werkgebied. Dus dat is best een eind.
Je werk los kunnen laten
[vraag] Je vertelde over dat je bij vrouwen die zwanger zijn en aan het uitdrogen zijn bent en bij mensen met kanker. Dat zijn best hele heftige situaties volgens mij. In hoeverre raak je daar emotioneel ook bij betrokken?
[antwoord] Ik kan dat wel goed loslaten. Waarschijnlijk ook door de ervaring die ik vanuit het ziekenhuis heb. Ik kan het zien dat als mensen lijden dat ik het een stukje dragelijker kan maken door de zorg te leveren die wij leveren. Dat vraagt van mij dat ik er genoeg afstand van kan nemen maar daarbij toch het gevoel heb dat ik heel heel goed werk kan doen voor iemand, ook heel betekenisvol.
[vraag] Praat je dan ook wel eens met mensen over hun situatie?
[antwoord] Jazeker, juist ook omdat je bij hen thuiskomt. Eenmaal binnen zie je eigenlijk al heel veel van hoe iemand leeft en woont. Dat geeft al heel veel aanknopingspunten waarop je in gesprek kan gaan met iemand. We vragen ook wel door over het ziektebeeld en over hoe mensen daar in staan. We tasten ook af of er nog meer ondersteuning nodig is. Ja, we laten mensen echt hun verhaal wel doen. Dat vind ik juist ook wel heel belangrijk in dit vak.
[vraag] Krijg je dat ook terug dat mensen dat prettig vinden om dat met jou besproken te hebben?
[antwoord] Vaak wel als mensen uit zorg gaan en we dat evalueren, krijgen we vaak van mensen als reactie dat ze het heel fijn vinden dat ze zo betrokken zijn. En dat we altijd bereikbaar zijn. Dat er echt persoonlijke aandacht is en dat men zich gezien voelt. En dat is precies wat ik graag wil uitdragen.
Ik vond het heel leuk om je gesproken te hebben en iets meer te horen over jullie team, een bijzonder team. Dankjewel.