De wekker gaat. Het is de eerste ochtend na mijn vakantie. Moeizaam sta ik op. Terwijl ik naar de badkamer loop, luister ik. Ik hoor geen harde wind of regen meer, zoals gisterenavond. Ik zet mijn telefoon aan. Vrijwel direct hoor ik een bekend geluid van een melding, buienalarm. Hè bah, dat wordt weer door de regen fietsen.
Mindfulness
Gisteren twijfelde ik of ik alvast in mijn mailbox zou kijken. Zou dat rust geven? Ik sprak mijzelf toe: “Nee je hebt vakantie, morgen begint de werkweek weer.” Ik bedenk mij dat wat ik dan lees in mijn hoofd blijft hangen, waardoor ik slecht slaap.
Op tijd naar bed, nog even lezen en dan een mindfulness oefening. Ik visualiseer de zee. Ik dwaal af en vraag mij af hoe het met de bewoners gaat? Zijn er bewoners overleden? Een mevrouw was terminaal. Terug naar de zee en ik val in slaap.
KwetsbaarBij het ontbijt lees ik de overdracht. Er zijn drie bewoners overleden. Een mevrouw was dus verwacht, maar de twee heren waren stabiel toen ik drie weken geleden op vakantie ging. Op de fiets denk ik na hoe het zo kan lopen. De twee onverwachte overlijdens drukken mij met de neus op de feiten: ik werk met kwetsbare mensen. De combinatie van dementie met chronische ziekten als de Ziekte van Parkinson en COPD zorgen voor een fragiel evenwicht. Een val of zelfs een ogenschijnlijk onschuldige blaasontsteking kunnen het wankele evenwicht verstoren en leiden tot de dood.
Als ik op de brug fiets, breekt de zon door. Ik ben er bijna, benieuwd wat ik verder ga aantreffen.
ValIn de middag haalt de woonbegeleider me. Er is een meneer gevallen op zijn hoofd. Hij heeft een flinke wond. De wond is diep en moet gehecht worden. Vorig jaar heb ik een hechtcursus gevolgd, maar ik heb het hechten daarna niet kunnen uitoefenen. Ik bel mijn collega en een half uur later staat er een huisarts in opleiding bij mij in het kantoor. Mijn hart maakt een sprongetje, ik mag gaan hechten! We gaan samen naar meneer. Voor hem is het natuurlijk heel vervelend en pijnlijk dat hij een hoofdwond heeft. Voor mij is het fijn dat ik mijn vaardigheden kan oefenen.
Een val op het hoofd op hoge leeftijd is op zich al een indicatie om iemand naar de spoedeisende hulp te sturen. Meneer gebruikt bloedverdunners. Hierdoor is er een groter risico op een bloeding in het hoofd. Niet zo lang geleden heb ik met meneer afgesproken om hem niet te reanimeren. Bij calamiteiten zouden we met hem overleggen of hij naar het ziekenhuis zou willen. Meneer kan goed overzien wat de mogelijke gevolgen zijn van de val. Hij heeft geen dementie, maar is wel kwetsbaar door de Ziekte van Parkinson en hart en vaatziekten. Al pratende komt hij tot de conclusie dat hij niet naar het ziekenhuis wil.
Klamme handjesOnder slecht licht en met klamme handjes begin ik met hechten. Oh wat voel ik mij onhandig. Gelukkig is mijn collega heel geduldig en geeft positieve feedback. Ondertussen probeer ik meneer gerust te stellen en af te leiden. Uiteindelijk ben ik toch tevreden met het resultaat.
Een paar uur later fiets ik terug over de brug. Nog veel werk achter mij latend, maar morgen is er weer een dag.