Het is drie uur in de nacht en de telefoon gaat. Een cliënt met palliatieve zorg - en verdenking van het coronavirus - heeft extra zorg nodig. Terwijl ik naar buiten loop om de auto warm te draaien zorgt de wijkverpleegkundige voor alle noodzakelijke voorbereidingen. Naast witte jas, extra beschermkleding, bril en handschoenen is ook de Chromebook aan de beurt. Met doorzichtig inpakfolie pakt ze het scherm en het toetsenbord zorgvuldig in en zijn we klaar om richting de cliënt te rijden. Ze controleert of we alles hebben en stapt daarna achterin de auto waar een zitplaats met enkele vuilniszakken is afgedekt. Buiten is het inmiddels -2 graden.
Tijdens het bezoek blijf ik in de auto. Het is koud en eenzaam stil in de wijk. Mijn gedachten gaan uit naar de situatie binnen in het huis waar deze cliënt al enige tijd gedwongen binnen moet blijven terwijl je haar, zeker in deze fase van het leven, toch meer contact en kwaliteit van leven gunt. Dan denk ik aan de mooie voorbeelden en initiatieven op de ZZG locaties en hoe onze bewoners op deze wijze toch een gevoel van verbondenheid meekrijgen. Wat een verschil met onze cliënten in de wijk. Is dit wat de koning nu bedoelde met eenzaamheidsvirus? Het knaagt, maar het is nu wel de harde realiteit waarin de wijkverpleegkundigen moeten werken.
Beeld je maar eens in ...werken met een veiligheidsbril - die door het mondkapje en het temperatuurverschil van 20 graden waarschijnlijk beslagen is - op een met folie geheel ingepakte Chromebook terwijl je handschoenen soms moeite hebben met het touchscreen. Gemopper? Geen enkel moment! Ik moet denken aan de quote "Niet wachten totdat de storm voorbij gaat, maar leren dansen in de regen". Na mijn eerste nachtdienst in het corona-team heb ik dan ook zeer veel waardering gekregen voor al onze wijkverpleegkundigen die onder deze moeilijke omstandigheden samen doen wat nodig is in het belang van onze kwetsbare cliënten!
Veel dank aan Margreet de Vries en Pauline Arts - de Witt voor hun verhalen en soms ingrijpende voorbeelden uit de praktijk van de wijkverpleging. Het geeft mijn werk binnen ZZG zorggroep meer betekenis!
Geschreven door Wout Barentsen, voorzitter Cliëntenplatform.
