Terwijl ik van een cliënt terugloop naar de lift gaat opeens de deur van een aangrenzende flat open. Mevrouw verschijnt in de deuropening. Heel enthousiast zegt ze wat een geweldig spul het was en hoe prettig haar vingers nu aanvoelen. Daarna gaat de deur weer dicht. Een half uurtje te voren was ik voor het zorgmoment bij haar in haar flat. “Kun je even YouTube voor me aanzetten”, had ze gevraagd. Zo gezegd, zo gedaan. Een mooie aanleiding om bij mevrouw iets gedaan te krijgen. Mevrouw is een zorgmijder en vanuit dat oogpunt moet je soms alternatieve wegen bewandelen om goede en passende zorg te kunnen verlenen. “Nu ik iets voor u gedaan heb…”, begin ik. “Oh”, antwoord ze, “gaat het zo tegenwoordig.” Haar humor is ze nog niet kwijt in ieder geval.
“Ben je al klaar?” “Dat is snel!”
Ik ga met haar aan tafel zitten en pak een vochtig washandje tevoorschijn. Door de kromstand van haar vingers, ten gevolge van een aandoening, moeten haar vingers en handpalm goed gereinigd worden. Ik wil uitproberen wat mevrouw van een vochtig washandje vindt, zodat het hygiënisch schoon wordt. Terwijl ik mijn hand in het washandje steek en haar vingers begin te reinigen, kijkt ze er vol ongeloof naar. Voor ze het weet, is het klaar. “Ben je al klaar?” “Dat is snel!” Ik vraag of ze het wat vindt. Ze knikt instemmend. We spreken af dat haar vrijwilligster het snel meebrengt met de andere boodschappen. “Oh”, zegt ze terwijl ze een sigaret opsteekt, “van die vrijwilligster moet je niet al te veel verwachten hoor…die komt alleen wanneer ze zin heeft”. Ze lacht om haar eigen grapje en zwaait me de deur uit. Da’s geregeld!
Geschreven door Sabine Veerman, leerling deeltijd hbo-Verpleegkunde.